We leven oktober 2011 en het is alweer een jaar geleden dat ik het stoute plan opvatte om zelf die paar rotte planken in mijn tuinhuis te vervangen.
Mijn tuinhuis begint
steeds meer te lijken op de slang Hydra van Lerna uit de Griekse
mythologie. Het monster dat Hercules moest verslaan als één van
twaalf werken om goed te maken, dat hij in een vlaag van waanzin
zijn vrouw en kinderen vermoordde. De moeilijkheidsgraad zat daar in
dat voor iedere kop die Hercules van het beest afhakte er twee terugkwamen.
Ik heb geen herinneringen
aan vorige levens, maar wellicht heb ik toch ooit iets misdaan wat
ik moet goedmaken bij het renoveren van mijn idylle, want iedere keer
als ik denk dat ik een klus heb geklaard komen er minstens twee bij.
Zoals de foto's laten zien is het binnen best aardig
opgeknapt vergeleken
met een half jaar geleden.
Alleen er was ook nog eenzijwand buiten in een niet al te goede staat. Op het moment dat ik
het plan opvatte dat ik best zelf die paar planken kon vervangen zag
het er nog aardig uit. Maar in de hitte van het voorjaar ontstonden
er enorme kieren tussen de planken en de natte zomer deed de rest. Zo
rot als een mispel zou mijn vader zeggen. Dus door en door verrot
zoals de vrucht van de mispelaar die men net iets te lang heeft laten
liggen voor het consumeren.
Gelukkig brak tweede helft
september toch nog even de zomer aan. Eenmaal A gezegd kan men de B
niet weigeren. Met het optimistische idee dat het mooie weer zeker
zes weken zou aanhouden sloopte ik snel de wand er af! Bestelde hout
bij de Gamma en terwijl ik op de bezorging wachtte zaagde ik in
gedachten de planken op maat. Schuurde, beitste een schroefde alles
weer op zijn plaats. Laat de kou en winter maar komen! Tegen die tijd
zou ik heerlijk in mijn verwarmde tuinhuis met kaarslicht nieuwe
verhalen bij elkaar zitten te dromen.
Zo is het niet gegaan. Het
mooie weer bleef bij een echt Ouwewijvenzomer en ik heb mijn tuinhuis
met een oranje zeil afgedekt, waardoor het nu met een beetje
verbeelding op een kerststal lijk. Behalve de buitenwand heb
ik ook een groot gedeelte van de oude middenhut moeten verwijderen.
Bedekt en aangevreten door alles wat je maar in een insectenboek tegen kan komen was het not done
om dat te laten zitten.
Flink
aangetast kwam ook het oorspronkelijke kozijn achter de betimmering vandaan. Een paar spijkers eruit en voila het raam functioneerde weer naar waar het voor diende.
Het lijkt me zo heerlijk
een raam in mijn tuinhuis dat ik naar wens kan opendoen of sluiten,
maar hoe krijg ik het weer in een fatsoenlijke staat? Een probleem
waarvoor een vorige eigenaar zich kennelijk ook gesteld zag, maar
jammerlijk genoeg voor de simpele oplossing koos.
Ik heb nog een paar
klusbedrijven gebeld en gemaild maar tot nu toe geen antwoord op mijn
hulpvraag gekregen. Het hout is gebracht en wacht op verwerking.
Intussen ben ik weer aan de slag gegaan met STOP ROT en denk na:
Hoe moeilijk zal het zijn om zelf een goed functionerend raam te maken?
Hoe moeilijk zal het zijn om zelf een goed functionerend raam te maken?
Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen. Bij het zien van die laatste foto's zakt de moed mij al in de schoenen.
BeantwoordenVerwijderenSucces!
nou jij durft wel wat aan te pakken zeg.(glimlach)leuk verslag heb je er van gemaakt.Het lijkt me inderdaad een zalig plekje om te schrijven en te mijmeren.
BeantwoordenVerwijderenHet deed me ook een beetje aan de oma van Madelief denken.
Madelief is een kinderserie het boekje is geschreven door......(ben het kwijt maar ach google is daar wel goed voor.)
Dag Sagita en ik wens je moed en humor want dat zijn twee kamelen die je door deze renovatiestrijd heen helpen.
sterkte!
BeantwoordenVerwijderenWat een moed.
BeantwoordenVerwijderenSag. timmer die oranje flap stormvast met planken, sluit de boel af en begin dit voorjaar opnieuw. Ik bewonder je moed!
BeantwoordenVerwijderenAllemaal dank voor het getoonde medeleven! Novelle ja dat is Guus Kuier. Er ligt hier ergens nog een dvd van Madelief zal hem nog eens bekijken. Ferr. ik heb de gewoonte om mijn verstand op nul te zetten en mijn blik op oneindig en dan gewoon doorgaan. Als ik teveel nadenk zak de moed ook bij mij in de schoenen en zeg nu zelf die laatste foto dat is toch pure kunst?
BeantwoordenVerwijderenzakt met een t dus!
BeantwoordenVerwijderenAls steuntje in de rug, hier een berichtje uit het parochiearchief van Stompwijk van 1964, betreffende je vader: "Na vele vergeefse pogingen van allerlei vakmensen gedurende vele jaren heeft Adr. Oliehoek het klaargespeeld de kelder van de parochie droog te krijgen".
BeantwoordenVerwijderen@Geminiano leuk!
BeantwoordenVerwijderenHet was natuurlijk de kelder van de pastorie en niet van de parochie!!!
BeantwoordenVerwijderenKijk, zo vader, zo dochter.
BeantwoordenVerwijderenlegenest
@Marja ik heb de kunst van hem afgekeken!
BeantwoordenVerwijderenDat wordt zeker nog een geweldige plek.Moet denken aan Walter de Rochbrune in zijn tuinhuis ( koot en bie van vroeger..)
BeantwoordenVerwijderenVooral doorgaan Hoor..!
gr, Pasquali
Op You Tube filmpjes gevonden met Walter de Rochbrune en ja dat tuinhuis lijkt er wel wat op.
BeantwoordenVerwijderenhttp://www.youtube.com/watch?v=rJx3Vk12Sog
die laatste foto is een schilderij. zou ik wel uitvergroot (en mat) aan de muur willen van mijn buitentje.
BeantwoordenVerwijderenmaarreh...een raam? het simpelste, niet te grote raam? is een voorzetruit zoals een hor. om het te openen til je het er dus uit.
binnen om de onderkant op te laten rusten een lat waar het (gewapend?) glas op rust en aan de zij- en boven-kanten een paar stevige houten schuiven.
nou ja, lang niet heeel gezellig, weet ik wel, maar je vroeg niet om het gezelligste raampje.
MAXICA (echt waar)
@reflexxus klopt. Ik heb hem al uitgeprint omdat ik vond dat het een mooi schilder onderwerp was, maar kan hem natuurlijk ook A3 uitprinten in inlijsten.
BeantwoordenVerwijderen