Mijn
huisarts kijkt mij van achter zijn bureau met vragende ogen aan. Ik
ben naar zijn spreekuur gekomen om me in te laten enten tegen
de rodehond. Ongeveer twee maanden daarvoor heb ik hem ook bezocht.
Mijn menstruatie is onregelmatig, pijnlijk en overvloedig.
Ik kom thuis met drie strippen anti-conceptiepillen, langzaam breekt het besef door dat ik niet onvruchtbaar gemaakt wil worden Integendeel ik wil een kind. De strippen blijven onaangeroerd in de koelkast liggen.
Zijn
vraag brengt me met een sprongetje terug op het schoolplein uit mijn kinderjaren.
'In
spin de bocht gaat in, uit spuit de bocht gaat uit', klinken de
kinderstemmem over het schoolplein.
Zuster
Don Bosco trekt me dicht tegen zich aan en vraagt met vleiende
stem: ' En jij Sagita wat wil jij worden als je groot bent?'
Ik
ruk me los uit de donkerte van het zwarte habijt. Weg van de
stoffig ruikende boezem en spring midden in de bocht van het touw dat
door twee kinderen wordt rondgedraaid.
Als
ik de bocht weer uit spring kijk ik de non uitdagend aan: 'Ik
wil geen zuster worden,' zeg ik met schelle stem. 'Als ik groot ben
word ik een moeder.'
'Ik
wil moeder worden,' antwoord ik mijn huisarts. .
'Dat
is geen reden,' zegt hij zacht. 'Dat willen alle vrouwen.'
Vandaag is het dertig jaar geleden dat ik moeder ben geworden.
gefeliciteerd Sagita.(glimlach)
BeantwoordenVerwijderenEen dikke proficiat, Sagita. Ben jij dat zelf op die prachtige foto? Zo mooi.
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi verhaal Sagita. En dat je het zo duidelijk wist, toen al.
BeantwoordenVerwijderenGefeliciteerd!
Van Harte. En goed gedaan!
BeantwoordenVerwijderenVan harte gefeliciteerd met de verjaardag van je zoon.
BeantwoordenVerwijderenSchitterende foto! (en ontroerende tekst)
BeantwoordenVerwijderenbeweesur = oerbewijs?
Dank allemaal voor de felicitaties en complimenten. Ja een mooie foto om op terug te kijken en natuurlijk Marja ben ik dat zelf, maar .... wel dertig jaar geleden! Vroeger ooit een heel mooi boek gelezen geschreven door een moeder aan haar kinderen nadat ze gehoord had dat ze aan een ongeneeslijke ziekte leed waaraan ze zou gaan sterven. De titel: Zo was je moeder. Ja en daar past deze foto in!
BeantwoordenVerwijderenben blij dat meisjes en vrouwen nu naast moeder zijn ook een baan buitenshuis hebben, al gold dat vroeger ook al wel maar voor mij niet. het is achteraf gedacht en natuurlijk heel overdreven maar ik denk weleens: wat dommig allemaal, je groeit op om je daarna totaal in te zetten om anderen te helpen bij het opgroeien .niet dat moederzijn geen ontwikkeling doormaken zou betekenen maar t is een horizontale, zo dien je als aarde voor de groeisels. zo heb ik dat ook wel met wanhoop ervaren.
BeantwoordenVerwijderenbencel!!
Zoals altijd ben ik te laat met felicitaties, maar desalniettemin, gemeend.
BeantwoordenVerwijderenEn wat een mooi 'stukje'weer.
@reflexxus ja dat is natuurlijk waar. Wat ik moeilijk aan het moeder worden vind, is dat werken en moederschap in onze Kapitalistisch Westerse samenleving zo moeilijk te combineren is. Dat mensen tot productie-eenheden worden gereduceerd waarin voor ouderschap (inefficiƫnt)en dus ook niet voor kinderen echt plaats is. En dan kan je je afvragen wat de toekomst is van zo'n samenleving?
BeantwoordenVerwijderen@Elly dank ik ben jou ook gaan volgen. Mooie verhalen en schilderijen!