We leven oktober 2011 en het is alweer een jaar geleden dat ik het stoute plan opvatte om zelf die paar rotte planken in mijn tuinhuis te vervangen.
Mijn tuinhuis begint
steeds meer te lijken op de slang Hydra van Lerna uit de Griekse
mythologie. Het monster dat Hercules moest verslaan als één van
twaalf werken om goed te maken, dat hij in een vlaag van waanzin
zijn vrouw en kinderen vermoordde. De moeilijkheidsgraad zat daar in
dat voor iedere kop die Hercules van het beest afhakte er twee terugkwamen.
Ik heb geen herinneringen
aan vorige levens, maar wellicht heb ik toch ooit iets misdaan wat
ik moet goedmaken bij het renoveren van mijn idylle, want iedere keer
als ik denk dat ik een klus heb geklaard komen er minstens twee bij.
Zoals de foto's laten zien is het binnen best aardig
opgeknapt vergeleken
met een half jaar geleden. 
Alleen er was ook nog eenzijwand buiten in een niet al te goede staat. Op het moment dat ik
het plan opvatte dat ik best zelf die paar planken kon vervangen zag
het er nog aardig uit. Maar in de hitte van het voorjaar ontstonden
er enorme kieren tussen de planken en de natte zomer deed de rest. Zo
rot als een mispel zou mijn vader zeggen. Dus door en door verrot
zoals de vrucht van de mispelaar die men net iets te lang heeft laten
liggen voor het consumeren.
Gelukkig brak tweede helft
september toch nog even de zomer aan. Eenmaal A gezegd kan men de B
niet weigeren. Met het optimistische idee dat het mooie weer zeker
zes weken zou aanhouden sloopte ik snel de wand er af! Bestelde hout
bij de Gamma en terwijl ik op de bezorging wachtte zaagde ik in
gedachten de planken op maat. Schuurde, beitste een schroefde alles
weer op zijn plaats. Laat de kou en winter maar komen! Tegen die tijd
zou ik heerlijk in mijn verwarmde tuinhuis met kaarslicht nieuwe
verhalen bij elkaar zitten te dromen.
Zo is het niet gegaan. Het
mooie weer bleef bij een echt Ouwewijvenzomer en ik heb mijn tuinhuis
met een oranje zeil afgedekt, waardoor het nu met een beetje
verbeelding op een kerststal lijk. Behalve de buitenwand heb
ik ook een groot gedeelte van de oude middenhut moeten verwijderen.
Bedekt en aangevreten door alles wat je maar in een insectenboek tegen kan komen was het not done
om dat te laten zitten.
Flink
aangetast kwam ook het oorspronkelijke kozijn achter de betimmering vandaan. Een paar spijkers eruit en voila het raam functioneerde weer naar waar het voor diende.
Het lijkt me zo heerlijk
een raam in mijn tuinhuis dat ik naar wens kan opendoen of sluiten,
maar hoe krijg ik het weer in een fatsoenlijke staat? Een probleem
waarvoor een vorige eigenaar zich kennelijk ook gesteld zag, maar
jammerlijk genoeg voor de simpele oplossing koos.
Ik heb nog een paar
klusbedrijven gebeld en gemaild maar tot nu toe geen antwoord op mijn
hulpvraag gekregen. Het hout is gebracht en wacht op verwerking.
Intussen ben ik weer aan de slag gegaan met STOP ROT en denk na:
Hoe moeilijk zal het zijn om zelf een goed functionerend raam te maken?
Hoe moeilijk zal het zijn om zelf een goed functionerend raam te maken?
