Mexicaanse griep

De naam Mexicaans heeft men laten vallen. De griep heet nu gewoon 'nieuwe influenza A'. Nieuwe verwijst naar de oude variant, die in de tweede helft van de jaren vijftig half Nederland – ik dus ook – in bed deed belanden met de diagnose: A-griep. A afkomstig van Aziatisch en in zijn DNA nog verwant aan de Spaanse griep uit 1918.

De griep die als een stofkam door de Europese bevolking heen trok en wereldwijd miljoenen slachtoffers maakte, onder hen een toen 26-jarige broer van mijn vader. Ome Jan was amper zes weken getrouwd en zijn bruid werd al weduwe. Tante Marie bleef alleen achter op de grote boerderij in Wassenaar. Gelukkig had het Rijke Roomse Leven het gezin van mijn vader van veel jongens voorzien en nog geen jaar later huwde mijn tante met mijn ome Koos. Ondanks dat hij haar acht zonen en twee dochters schonk – wat in onze familie een soort van blauwdruk is -, treurde ze haar hele leven over het verlies van haar geliefde. Een andere broer van mijn vader overleefde weliswaar de Spaanse griep, maar veranderde voor de rest van zijn leven in de gek van de familie. Ome Dries was de man, die in de winter met drie jassen aan, pet diep over zijn oren en met de kachel tussen zijn benen, verkondigde dat wij het misschien niet wilden geloven, maar dat hij barstte van de hitte. Ome Dries kon je wijsmaken dat de peuken, die een neef 's avonds stiekem in de aarde van de tuin plantte, sigaren waren die daar 's nachts groeiden. Later verdween hij uit mijn beeld, werd een oom ergens ver weg in een gesticht, af en toe bezocht door mijn ouders, ooms en tantes na een urenlange reis. Uiteindelijk stierf hij 77 jaar oud in de Sint Bavo in Noordwijkerhout.

Zijn zakgeld werd verdeeld onder zijn broers en zussen. Op de een of andere manier ben ik in het bezit van zijn portemonnee gekomen met als enige inhoud een cent geslagen in 1941 onder Duits beheer. Die cent heb ik altijd bewaard.

Ik ben geen liefhebber van griep, zeker niet als er Spaans bij wordt gesproken. Ik volg heel alert alle berichten over de verspreiding van het nieuwe virus en de maatregelen die de regering op advies van het RIVM denkt te nemen. Het virus treft vooral jonge mensen en met twee zonen van 22 en 27 jaar heb ik bedacht dat, ik het idee van een overwintering in Spanje beter kan laten vallen. Ik wil in de buurt zijn als mijn jongens vechten voor hun leven, hen aanmoedigen om zich voor eens en altijd te ontdoen van die Spaanse parasiet.

Gelukkig speelt het drama zich alsnog ver weg af van onze dagelijkse beslommeringen. Ik ben druk in de weer, samen met mijn jongste zoon om zijn nieuwe studentenkamer in Breda bewoonbaar te maken. Op naar de Gamma en met liters muurverf en andere help je zelf attributen weer terug met het openbaar vervoer. Mijn zoon kreunt en steunt: 'ik voel me niet lekker'.

'Niet zeuren, doorgaan', ik stop hem de verfroller in zijn hand en de eerste muren worden van een nieuw kleurtje voorzien. Het is warm, mijn zoon klaagt: 'mijn keel doet zeer.' Mijn verdere vragen beantwoordt hij met een knikje of schudden van zijn hoofd. Als we 's avonds om elf uur weer terug in Utrecht zijn slaat de thermometer 38.6 uit en hoor ik dat bij de vriendin van een huisgenoot Mexicaanse griep is vastgesteld. Een telefoontje de andere dag met de huisarts maakt duidelijk dat de klachten overeenkomen met de Mexicaanse griep. De GGD hoeft niet gewaarschuwd, tamiflu is rommel en als mijn zoon zich erg beroerd voelt mag hij een paracetamol nemen. Verder krijgen we het advies om ons een beetje te isoleren van de rest van de goegemeente.

We leven al weer een paar dagen verder, de koorts opgelopen tot 39.1 is bijna terug op normaal niveau. Mijn zoon kucht wat rond en is wat slapjes, maar heeft het monster verslagen zonder ook maar één paracetamol.

Ik ben wat verward. Herinner me de A-griep, mijn holle ogen en dunne slappe benen na een week hoge koorts en dan die griep in de krokusvakantie van 1994; geen kind meer in de klas en wij allemaal ziek in bed. Een filmploeg van de NOS kwam alles verslaan en een dag lang speelden we een hoofdrol in het journaal.