woensdag 2 september 2009

De boom wordt hoe langer hoe dikker...




zong ik als meisje op het schoolplein samen met de andere kinderen. Hand in hand vormden we een lange ketting. Het eerste kind vastgeklemd aan de stam van de boom, draaiden we in een lange sliert er omheen. Sloten steeds een nieuwe rij kinderen in tot we allemaal met armen, die bijna uit de kom werden getrokken, stijf tegen elkaar gedrukt tot stilstand kwamen.
Het lijkt op het verhaal van mijn vader en moeder. Ooit kropen ze samen, dol verliefd, met zijn tweeën in een nestje, kregen een rij kinderen die op hun beurt uitvlogen en met hun lief een eigen nestje begonnen, zelf kinderen kregen die...en zo gaat het maar voort.
Mijn ouders liggen al lang op het kerkhof achter de kerk. Ze zijn zich niet meer bewust van wat ze teweeg brachten. Het ouderlijke huis waar we iedere zondag naar terugkeerden is gesloten. Moeder schenkt geen drankjes meer, deelt geen broodjes en soep uit. Rond kruipende kinderen en speelgoed zijn van de vloer verdwenen. Vader zit niet meer in zijn luie stoel.

Ergens tweede helft van de jaren negentig begonnen de kleinkinderen erover. Ze misten de zondagse gezelligheid en herinnerden zich mijn vijftigste verjaardag. De hele familie op de boot voor een weekendje Vlieland. Fietsen door de duinen, het wad op, volleyballen, barbecueën en 's avonds spelletjes met een drankje. Waarom we dat niet nog eens deden? En zo is het gekomen. Komend weekend is het weer zover; we houden dan voor de zesde keer ons tweejaarlijks familie weekend. Het Fries Drentse Wold is dit keer ons doel. Vrijdag komt een kleine volksverhuizing op gang, vanuit alle hoeken van Nederland maken familieleden zich klaar voor de grote trek. De oudste bijna 74, de jongste vijf maanden gaan we elkaar een heel weekend in de weg zitten. We schenken nu zelf een drankje in, delen broodjes uit, maken soep en nog veel meer.



Wordt vervolgd: lees verder op: Wateren (1)

5 opmerkingen:

  1. Wat leuk! Ik ben weleens jaloers op van die grote families, dat hebben wij thuis niet ... Hoewel het vroeger bij pake en beppe ook reuzegezellig was.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoi,
    Wij hebben tegenwoordig ook bijeenkomsten, maar dan helaas zonder de kleinkinderen, achterkleinkinderen en achterachterkleinkinderen.
    Desondanks zijn de bijeenkomsten met broers en zusters ook heel gezellig. Ooit toen ikzelf 2 1/2 jaar oud was en mijn jongste zusje een half jaar is er een foto gemaakt van ons zessen. Dat hebben we zo'n 40 jaar later nog eens gedaan, in dezelfde opstelling, en nu twee weken geleden weer.
    Leuk om die foto's onder elkaar te zien (we zijn uiteraard geen spat veranderd)
    groeten,
    Loekie

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En alle foto's die je ongetwijfeld gemaakt hebt, leiden natuurlijk weer tot fijne stukjes...

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ja en daar moet ik nu snel mee komen anders verliest het zijn actualiteit.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Echt geweldig om jouw laatste drie stukjes achter elkaar te lezen met als toetje ook nog beeldmateriaal erbij!
    Heerlijk, zo'n familie!

    BeantwoordenVerwijderen