maandag 10 oktober 2011

Het monster met negen koppen

We leven oktober 2011 en het is alweer een jaar geleden dat ik het stoute plan opvatte om zelf die paar rotte planken in mijn tuinhuis te vervangen.


Mijn tuinhuis begint steeds meer te lijken op de slang Hydra van Lerna uit de Griekse mythologie. Het monster dat Hercules moest verslaan als één van twaalf werken om goed te maken, dat hij in een vlaag van waanzin zijn vrouw en kinderen vermoordde. De moeilijkheidsgraad zat daar in dat voor iedere kop die Hercules van het beest afhakte er twee terugkwamen.

Ik heb geen herinneringen aan vorige levens, maar wellicht heb ik toch ooit iets misdaan wat ik moet goedmaken bij het renoveren van mijn idylle, want iedere keer als ik denk dat ik een klus heb geklaard komen er minstens twee bij.


 






Zoals de foto's laten zien is het      binnen best aardig 
opgeknapt vergeleken
met een half jaar geleden.

   













 













Alleen er was ook nog eenzijwand buiten in een niet al te goede staat. Op het moment dat ik het plan opvatte dat ik best zelf die paar planken kon vervangen zag het er nog aardig uit. Maar in de hitte van het voorjaar ontstonden er enorme kieren tussen de planken en de natte zomer deed de rest. Zo rot als een mispel zou mijn vader zeggen. Dus door en door verrot zoals de vrucht van de mispelaar die men net iets te lang heeft laten liggen voor het consumeren.


Gelukkig brak tweede helft september toch nog even de zomer aan. Eenmaal A gezegd kan men de B niet weigeren. Met het optimistische idee dat het mooie weer zeker zes weken zou aanhouden sloopte ik snel de wand er af! Bestelde hout bij de Gamma en terwijl ik op de bezorging wachtte zaagde ik in gedachten de planken op maat. Schuurde, beitste een schroefde alles weer op zijn plaats. Laat de kou en winter maar komen! Tegen die tijd zou ik heerlijk in mijn verwarmde tuinhuis met kaarslicht nieuwe verhalen bij elkaar zitten te dromen.
Zo is het niet gegaan. Het mooie weer bleef bij een echt Ouwewijvenzomer en ik heb mijn tuinhuis met een oranje zeil afgedekt, waardoor het nu met een beetje verbeelding op een kerststal lijk. Behalve de buitenwand heb ik ook een groot gedeelte van de oude middenhut moeten verwijderen. 
 
Bedekt en aangevreten door alles wat je maar in een insectenboek tegen kan komen was het not done
om dat te laten zitten.
Flink aangetast kwam ook het oorspronkelijke kozijn achter de betimmering vandaan. Een paar spijkers eruit en voila het raam functioneerde weer naar waar het voor diende. 
Het lijkt me zo heerlijk een raam in mijn tuinhuis dat ik naar wens kan opendoen of sluiten, maar hoe krijg ik het weer in een fatsoenlijke staat? Een probleem waarvoor een vorige eigenaar zich kennelijk ook gesteld zag, maar jammerlijk genoeg voor de simpele oplossing koos.





 Ik heb nog een paar klusbedrijven gebeld en gemaild maar tot nu toe geen antwoord op mijn hulpvraag gekregen. Het hout is gebracht en wacht op verwerking. Intussen ben ik weer aan de slag gegaan met STOP ROT en denk na:
Hoe moeilijk zal het zijn om zelf een goed functionerend raam te maken?


Wordt vervolgd. lees verder op: Nooit meer Oranje Boven!

16 opmerkingen:

  1. Ik heb bewondering voor je doorzettingsvermogen. Bij het zien van die laatste foto's zakt de moed mij al in de schoenen.
    Succes!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. nou jij durft wel wat aan te pakken zeg.(glimlach)leuk verslag heb je er van gemaakt.Het lijkt me inderdaad een zalig plekje om te schrijven en te mijmeren.
    Het deed me ook een beetje aan de oma van Madelief denken.
    Madelief is een kinderserie het boekje is geschreven door......(ben het kwijt maar ach google is daar wel goed voor.)
    Dag Sagita en ik wens je moed en humor want dat zijn twee kamelen die je door deze renovatiestrijd heen helpen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Sag. timmer die oranje flap stormvast met planken, sluit de boel af en begin dit voorjaar opnieuw. Ik bewonder je moed!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Allemaal dank voor het getoonde medeleven! Novelle ja dat is Guus Kuier. Er ligt hier ergens nog een dvd van Madelief zal hem nog eens bekijken. Ferr. ik heb de gewoonte om mijn verstand op nul te zetten en mijn blik op oneindig en dan gewoon doorgaan. Als ik teveel nadenk zak de moed ook bij mij in de schoenen en zeg nu zelf die laatste foto dat is toch pure kunst?

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Als steuntje in de rug, hier een berichtje uit het parochiearchief van Stompwijk van 1964, betreffende je vader: "Na vele vergeefse pogingen van allerlei vakmensen gedurende vele jaren heeft Adr. Oliehoek het klaargespeeld de kelder van de parochie droog te krijgen".

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Het was natuurlijk de kelder van de pastorie en niet van de parochie!!!

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Kijk, zo vader, zo dochter.


    legenest

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @Marja ik heb de kunst van hem afgekeken!

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Dat wordt zeker nog een geweldige plek.Moet denken aan Walter de Rochbrune in zijn tuinhuis ( koot en bie van vroeger..)
    Vooral doorgaan Hoor..!

    gr, Pasquali

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Op You Tube filmpjes gevonden met Walter de Rochbrune en ja dat tuinhuis lijkt er wel wat op.

    http://www.youtube.com/watch?v=rJx3Vk12Sog

    BeantwoordenVerwijderen
  11. die laatste foto is een schilderij. zou ik wel uitvergroot (en mat) aan de muur willen van mijn buitentje.

    maarreh...een raam? het simpelste, niet te grote raam? is een voorzetruit zoals een hor. om het te openen til je het er dus uit.
    binnen om de onderkant op te laten rusten een lat waar het (gewapend?) glas op rust en aan de zij- en boven-kanten een paar stevige houten schuiven.

    nou ja, lang niet heeel gezellig, weet ik wel, maar je vroeg niet om het gezelligste raampje.


    MAXICA (echt waar)

    BeantwoordenVerwijderen
  12. @reflexxus klopt. Ik heb hem al uitgeprint omdat ik vond dat het een mooi schilder onderwerp was, maar kan hem natuurlijk ook A3 uitprinten in inlijsten.

    BeantwoordenVerwijderen